Düz, dümdüz...

Sınavda "rikis nedir?" sorusuna "rikis budur hojam" diyerek boş kağıdı tereddüt etmeden hocasına teslim edebilen o öğrenciyi hangimiz övmedik?

Risk almak gizli çekici bir öğe olarak aklımızı çelerdi.

Öte yandan fırsatları değerlendirmek, zorlukları olumlu bir kazanca çevirmek, başa gelen acılar ya da tatsızlıklara karşı mücadele ederek onları tatlı bir hatıraya dönüştürmek milli eğitim bakanlığınca revaçtaydı. Limonlarımızı limonataya çevirip lıkır lıkır içmenin başta şahsımıza, sonra da hem ailemize hem de topluma faydaları kuruş kuruş hesaplanıyordu.

Yakından bakınca limonata yaklaşımında riski sevmeyen, "hiç yoktan iyidir" ve "her zaman 1 sıfırdan daha lazım bi'şeydir" tavrını görmek olasıydı. Riske karşı ancak çok çok hazırlıklı olmak, evde bayram temizliği yapar gibi her yeri detaylı silip süpürmeyi gerektiren bir teyakkuz içinde bulunmak makuldu.

Halbuki bazen de diyorum ki be Müstevi...

Şey, yani...

Limonata.

Limonatayı kim nabsın?

Ben belki de bu limonları boşa harcayacağım? Sarısına tutulacağım, onlara tek tek dokunacağım? Üzerine kaş göz çizip hepsine isim takacağım? İçinden bir tanesini hoşlandığım çocuğun dikkatini çekmek için kafasına fırlatacağım? Haberleri izlerken avcumun içine koyup stres-savar gibi oynayacağım? Ben belki gecenin bir yarısı uyku tutmadığı için limonları yıldızlara, gökyüzüne anlatacağım. Ağızda bıraktığı o tuhaf, buruk, ekşimtırak tadı hiç bilmeyene nasıl anlatırım diye evin içinde bir ileri bir geri volta atacağım?

Ben bu limonları yazacağım.

Sonra yeşillenip küflendiklerini göreceğim ve "boşa giden fırsatlar" diye üzülmeyeceğim. Günden güne bozulacaklar, çöpe attığım o gün, evi bir müddet kötü koku saracak. İşte ben belki de bu riski alacağım.

Bedenimin kalbime kucak açtığı bir bahçede; yaşam, ölüm, sonsuzluk diye başlayıp markete gitmek, soğan kavurmak, çocuğun beslenmesini hazırlamak gibi minör eylemlere varıncaya değin açılım yaptığım bir deneyim için kendi limonlarımı masaya koydum.

Bence hepimiz; sen, ben, halan, yengen, dayın falan, şu limonata işlerini bırakabiliriz.

Şahsen ben müstevi olarak düz dümdüz limonlarıma bakıyorum. Bu yazı da onun başlangıcı olsun.

Bu limonlar lazım.